Zimowo-słoneczny spektakl na Wielkiej Raczy i Skrzyczne na dokładkę.

 6-7.03.2021

Ludzie z utęsknieniem wypatrują wiosny,  zima powoli się wycofuje, a nam z Lidką udało się w pierwszy weekend marca przepięknie ją pożegnać w górach. Kolega Grochu podrzucił pomysł z zachodem słońca na Wielkiej Raczy i to był strzał w 10 na ten dzień!

Udało się uchwycić białe, ośnieżone drzewa i krzewy w pięknej, różowo-złotej poświacie ostatnich promieni...

Wystartowaliśmy z Rycerki późno, około 13.00 mając i tak wielki zapas czasu do zachodu. Szliśmy spokojnie "dostojnym krokiem" ;) podziwiając okolicę. 

Na szczycie najpierw uraczyliśmy się obiadkiem, a potem się zaczęło! 

Oczu i obiektywu nie sposób było oderwać od widoków w każdą stronę świata!

Pięknie prezentowały się też okoliczne pasma w tym świetle.

A jak już słońce zniknęło za horyzontem chwilę jeszcze ogrzewaliśmy zziębnięta dłonie w schronisku, po czym w świetle czołówek (dla Lidki to nowe doświadczenie) zeszliśmy na dół.

Więcej zdjęć z tego pięknego wieczoru jest tu:

 

Prognozy na niedzielę  były tak doskonałe, że trudno byłoby zrezygnować z  górskiej wędrówki!

Tym razem powędrowałam z Lidką, Zdzisiem, Tomkiem i jego córką - również Lidką. Wybór padł na Skrzyczne. Bardzo się z tego cieszyłam, bo nigdy na nim nie byłam, w przeciwieństwie do wszystkich moich towarzyszy :)

Rozpoczęliśmy na Przełęczy Salmopolskiej, a potem przez Malinowską Skałę i Skrzyczne zeszliśmy do Szczyrku.

Było pięknie! Tak jak mówiły prognozy, słońca nie zabrakło :)

 

 

Na Małym Skrzycznem spotkaliśmy wesołą grupę przebierańców

Po drodze można było podziwiać Babią, Pilsko, Tatry, małą Fatrę i inne pasma.Chyba fajnie się jeździ na nartach z takimi widokami!

Potem w schronisku posiliłyśmy się frytkami i zeszliśmy prosto do Szczyrku.

Początkowo szło się bardzo wygodnym i malowniczym szlakiem z widokiem na okolicę. Pięknie stąd prezentowało się Jezioro Żywieckie.

Potem nie było już tak wygodnie :) Trasa zimowa, poprowadzona obok nartostrady okazała się karkołomna, oblodzone strome zbocze byłoby nie do pokonania, gdyby nie siatka biegnąca wzdłuż stoku, w którą trzeba się było wczepiać palcami, a i tak, pomimo raczków zjechałam kawałek i tylko refleks Zdzisia uratował mnie przed niebezpiecznym upadkiem. Poza tym odcinkiem był znów wygodny trotuar ;)

Reszta zdjęć ze Skrzycznego:

A teraz niech już będzie ta wiosna!!!